BRODECK

Brodeck zegt héél veel
met weinig woorden 

Er was eens een dorp. Afgelegen, zowel in de ruimte – door de natuurelementen eromheen - als in de geest. Een vreemdeling arriveert en wordt vermoord.

Aan Brodeck wordt gevraagd om een verslag op te maken. Hij moet in dat verslag uitleggen dat de moord onvermijdelijk was, zodat alle schuldigen vrijgepleit worden. Brodeck zet zich aan het werk, maar begint daarnaast ook aan een ander verslag  over zijn eigen levensloop.

Al schrijvende wordt hij herinnerd aan zijn deportatie naar het kamp waar hij al zijn waardigheid verloor en komt hij erachter wat zijn vrouw is aangedaan tijdens zijn afwezigheid. Intussen hoort hij steeds meer gedempte stemmen die hem doen inzien dat hij zelf misschien ook niet zo thuis is onder zijn dorpsgenoten als hij tot dan toe had gedacht.

Philippe Claudel schreef met ‘Het verslag van Brodeck’ een ijzingwekkende roman die gaat over de systematische vervolging van de Joden door de nazi’s voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog.  Maar hij doet dat zonder ook maar één keer termen als Jood, Duitser, fascist, nazi en concentratiekamp te gebruiken. Het gaat breder dan dat, het gaat ook over de lafheid van de mens. De kracht van zijn tekst ligt in de suggestie. 

“‘Het verslag van Brodeck’ van Philippe Claudel legt zoveel bloot over de mens en zijn geschiedenis in verleden en he-den dat het sterk confronterend werkt. Als theatermakers is het een noodzaak, zelfs een morele plicht dit te delen met een breed publiek en zeker met de jeugd”, zegt Marc Bober over de theaterversie van De Nieuwe Bazaaar.

Hans Van Cauwenberghe speelt deze monoloog twee maal op locatie: in  het Agnetenklooster en in de tuin van De Pastorie in Gors-Opleeuw.